Σ’ αγαπώ… μ’ αγαπάς… χωρίζουμε: διαζύγιο, η σύγχρονη πραγματικότητα

Τα ποσοστά του διαζευγμένων ατόμων τόσο στη χώρα μας αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν αυξηθεί σε σημαντικό ποσοστό. Ένας στους τέσσερεις γάμους καταλήγει σε διαζύγιο και αναμένεται να αυξηθεί ένας στους δύο. Αν και υπάρχουν διάφοροι λόγοι που ένα ζευγάρι καταλήγει σε διαζύγιο, ένας από τους κυριότερους θεωρείται πως είναι τα ατομικιστικά πρότυπα αξιών που ισχύουν στις δυτικές κοινωνίες, όπου οι άνθρωποι σχετικά εύκολα οδηγούνται σε χωρισμό καθώς οι προσωπικές τους ανάγκες και επιδιώξεις υπερτερούν των συζυγικών. Παρά το γεγονός ότι στις μέρες μας το διαζύγιο φαίνεται να αποτελεί την εύκολη λύση για τα ζευγάρια, η διαδικασία του διαζυγίου δεν παύει να είναι μια από τις δυσκολότερες περιόδους στη ζωή του ανθρώπου και χαρακτηρίζεται ως τραυματική εμπειρία για ολόκληρο το οικογενειακό σύστημα παραπλήσια με αυτή του θανάτου αγαπημένου προσώπου.

Οι σύζυγοι περνούν από διάφορα στάδια μέχρι να φτάσουν στην απόφαση για το διαζύγιο, στάδια όπως αυτό των αυξανόμενων συγκρούσεων και καυγάδων, των φαντασιώσεων χωρισμού, της σταδιακής απόσυρσης τους, αρχικά σε συναισθηματικό επίπεδο και έπειτα σε σωματικό, που μπορεί να καταλήξει στην απομάκρυνση τους ενός από την συζυγική στέγη, της αμφιθυμίας για την καταλληλότητα της επιλογής, της ψευδο-συμφιλίωσης και ενός νέου χωρισμού για να οδηγηθούν τελικά στο διαζύγιο με συνέπειες που δεν περιορίζονται μόνο στη σχέση μεταξύ των πρώην συντρόφων, αλλά έχουν αντίκτυπο στα παιδιά, στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση του ζευγαριού και στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό δίκτυο.

Τα μέλη των διαζευγμένων οικογενειών καλούνται να διαμορφώσουν τις ζωές τους στηριζόμενοι σε μια νέα πραγματικότητα. Η πορεία προς το διαζύγιο και το διαζύγιο ως τελεσίδικο γεγονός δεν σημαίνει απαραίτητα μόνο καταστροφή. Το διαζύγιο μπορεί να θέσει τέλος σε ένα γάμο που κρατούσε τους συζύγους, και κατ’ επέκταση τα παιδιά, δυστυχισμένους, και μπορεί να τους οδηγήσει σε ένα νέο ξεκίνημα, μια καινούργια σχέση από την οποία θα αντλούν ικανοποίηση και ευτυχία όπου και τα παιδιά τους θα’ ναι ευτυχισμένα, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι αν και τα παιδιά έχουν ως όνειρο οι γονείς τους να είναι μαζί, στην πραγματικότητα νιώθουν ευτυχισμένα και παρουσιάζουν υγιή ψυχική και σωματική ανάπτυξη όταν οι γονείς τους είναι ευτυχείς και ξέρουν ότι όσο και αν τα δεδομένα αλλάξουν, αυτά αποτελούν πρωταρχικό τους μέλημα. Μαθαίνουν λοιπόν, να ζουν ως μέλη χωρισμένων, μονογονεϊκών ή ξαναπαντρεμένων οικογενειών και να είναι πάλι μαζί όμως αλλιώτικα…